Diegene die me al een tijdje volgen, hebben misschien de blog die ik een tijd geleden schreef gelezen. De blog waarin ik uitlegde dat ik regelmatig het gevoel kreeg dat ik faalde, niet aan m’n eigen verwachtingen voldeed en het gevoel had dat het niet meer lukte om back on track te komen. Dat gevoel heb ik nog steeds, of eigenlijk, had, tot vorige week.
Terwijl ik weer eens begon over afvallen, het fitgirl willen zijn, sporten en niet happy zijn met hoe ik eruit zie, kreeg ik opeens de opmerking: Waarom ben je er zo mee bezig, je ziet er helemaal niet dik of ongezond uit. Even was ik stil, en voor diegene die mij persoonlijk kennen is het überhaupt al knap dat je mij stil krijgt en dat je dat “even” vooral heel letterlijk moet nemen. Ik dacht na waarom ik er eigenlijk zo mee bezig was en opeens dacht ik aan het moment dat ik m’n Instagram account aanmaakte in 2014. In de bio schreef ik toen een duidelijk doel.
Het doel was nooit om een blokjesbuik of een killerbody te krijgen of om de ultimate fitgirl te worden. Het doel was: Meer energie en m’n curves weer terug krijgen . En toen ik begon was dit ook precies wat er gebeurde. Door gezonder te koken (met o.a. hulp van Rens Kroes en Instagram) en te gaan sporten ging m’n energie level weer omhoog en begon ik langzaam ook weer in maatjes kleiner te passen en m’n zandloper figuur terug te krijgen.
Ergens onderweg in de afgelopen 3 jaar ging het dus mis en werd m’n doel opeens veranderd in een soort onmogelijke missie. Gevolgd door een hele andere manier van leven, 1 die niet eens vol te houden was en dus was ik weer terug naar af, om vervolgens weer iets nieuws te proberen en zo dus lekker door jojo-de. Het probleem waar ik dit jaar echt vanaf wou komen. Dat een simpele opmerking de oplossing zou zijn, had ik nooit gedacht en na een week moeten we ook maar zien of dit het inderdaad is, maar dat m’n mindset veranderd is (of dus eigenlijk terug naar het begin is gegaan) is al een hele verbetering. Dat ik de dag erna ook nog foto’s terug vond van mij in m’n tienerjaren hielp ook. Want wow, was ik dat? Nu weet ik dat je een tienerlijf niet kan vergelijken met iemand die bijna 40 is (help!!!), maar terug naar die mindset kan natuurlijk wel. Ik was toen helemaal nog niet bezig met afvallen maar met hele andere dingen (zie blog voor de Bart Foundation ;)!). Wel was m’n liefde voor fitness er al maar stopte ik nadat mannelijke (oudere) collega’s me erop wezen dat ik toch echt te breed werd. In de jaren erna probeerde ik van alles qua sport maar toch bleek m’n liefde voor fitness groter te zijn dan m’n angst om breed te worden…gelukkig maar.
Maar ook dit maakte mij de afgelopen tijd niet meer echt gelukkig. Het missen van een workout voelde als falen en waar ik eerst happy naar de sportschool ging, voelde het nu meer als moeten.
Nu zeg ik niet dat de lifestyle die ik probeerde me niets geleerd heeft. De Killerbody boeken, het macro’s uitrekenen, weten dat m’n lijf het niet heel goed op koolhydraten doet, heeft m’n bewustzijn vergroot wat de invloed van eten met je lichaam kan doen en ook ben ik heel erg dankbaar dat ik nu weet wat normale porties zijn dan maar lukraak iets in de pan te gooien. Maar het blijven volgen van deze levenstijl past niet bij mij. Ik heb geen doel om ooit in bikini op een podium te staan (wat niet wegneemt dat ik heel veel respect heb voor de meiden die dat doel wel hebben) of om een killerbody te hebben…hoe mooi dat er ook uit ziet. Ik wil vooral weer happy in m’n vel zitten, gezond zijn en meer energie hebben. Dus…back to normal! Terug naar het begin, weer genieten van gezond eten en niet daarvan de macro’s of kcal uit rekenen maar weer genieten van het koken met verse ingrediënten, het uitproberen van nieuwe recepten, experimenteren met smaken en weer wat vaker de boeken van Rens uit de kast halen. De My Fitness Pal app die veels te veel MB op m’n telefoon inneemt verwijderen en dat stemmetje in m’n hoofd die na elk dropje of gemiste workout zegt dat ik faal nu eindelijk een keer het zwijgen op te leggen. Niet meer denken na 1 snoepje, nu heb ik het verpest en kan ik maar beter de rest van de zak ook op eten (en die pizza halen, een pak koekjes en vervolgens thuis komen met het hele snoep & koek gangpad van de Appie) en morgen doe ik weer netjes. Wat voor een logica daar achter zit in m’n hoofd daar ben ik nog steeds niet achter, maar denk dat het iets te maken heeft met het te lang te streng voor mezelf zijn. Af & toe een ijsje, koekje, frietje of pizza maakt je echt niet moddervet, maar als een bingebui op dinsdag begint en eindigt op zondagavond dan gaat het natuurlijk wel fout!
Krijg ik door deze nieuwe mindset een blokjesbuik? Waarschijnlijk niet. Zal ik er door afvallen? Ik weet dat behaalde resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst zijn, maar ik denk dat het verschil van 1 koekje bij de thee of 1 rol binnen 10 minuten naar binnen werken uiteindelijk wel zichtbaar wordt. Gaat m’n energie er van omhoog? Dat voel ik na een paar dagen eigenlijk al dus dat doel is eigenlijk al behaald. En oh wat zou het heerlijk zijn om er niet meer 24 uur per dag mee bezig te zijn, want dan heb ik eigenlijk het grootste doel behaald…een happy, healthy lifestyle.
English version:
Those who follow me a bit longer might read the blog that i wrote a while ago. The blog in which i explained that i more often than not, i was feeling like a failure, didn’t live up to my own expectations and had the feeling i just couldn’t get back on track. I still have this feeling, or rather had this feeling, untill last week.
While talking about losing weight, becoming a fitgirl, workouts and not being happy in my own skin, someone made the following comment: Why are you so obsessed with it, you don’t even look fat or unhealthy. For a minute i was quiet, and for those that know me personally it is a big accomplishment to get me quiet and that a minute probability is more an exaggeration. I started to think why i was so obsessed and recalled the moment i start my Instagram account in 2014. In the bio i wrote a clear goal.
The goal was never to have a sixpack or a Killerbody or to become ultimate fitgirl. The goal was: more energy and to get my curves back. And when i started this journey that was exactly what happened. I started to cook healthier (with the help of Rens Kroes and Instagram) and hitting the gym and my energy level went up and slowly i started to fit in smaller sizes and get my hourglass figure back.
But somewhere in this last 3 years something went wrong and my goal changed into a mission impossible. Followed by a complete different lifestyle, one i couldn’t keep up wit and i was back to square 1. Than tried something else and hello, jojo life. The problem i really wanted to tackle this year. That a simple comment could be the solution was something i could never imagine and after a week we have to see if it is, but that my mindset has changed (or actually is back to the beginning of my fit journey) is a big improvement. And finding a day later some old pictures of my teenage life helped aswell. Because wow, did i really look like that? I know you can’t compare a teenage body to one that is almost 40 (help!!!), but going back to that mindset is a possibility. Losing weight wasn’t even on my mind back than. I did however already have a love for fitness but quite after some older collegues (men) pointed out i was getting too huge. Years after that i tried so many different sports, but my love of fitness was bigger than the fear of well…becoming bigger. Luckly!
But lately, even this didn’t make me happy anymore. Missing a workout felt like failing and were i first was so happy to hit the gym, it now became some sort of task.
Now i’m not saying that this lifestyle didn’t teach me anything. The Killerbody books, calculating macro’s, knowing my body doesn’t respond well to too much carbs, has increased the awareness of what food can do to a body and i’m also very gratefull to learn about portion control. But trying to follow this lifestyle just isn’t me. I don’t have the goal to enter a bikini body competition (which doesn’t take away that i still have an immense respect for the girls that do) or to have a Killerbody…how beautiful this might be.
I just want to be happy in my own skin again, feel healthy and have more energy. So…back to normal! Back to the start, enjoying healthy food again without counting macro’s or calories but enjoying cooking with fresh ingredients, trying new recipes, experiment with flavours and get those Powerfood books out of my cabinets more often. Delete the My Fitness Pall app that is taking to much MB’s on my phone and silence that voice in my head that says i fail after every cookie or missed workout. Stop thinking after 1 cookie, now i screwed up and i can better eat the whole package (and get a pizza, more candy and come home with the whole aisle 4) and think, tomorrow i will do better. Whatever logic is behind that is still unclear to me but i think depriving me of all those goodies for way too long might have something to do with it. Getting an icecream, cookie, fries or pizza every once in a while doesn’t make you fat, but when your binge starts on Tuesday and lasts till Sunday evening things probability do go wrong!
Will this new mindset get me a sixpack? Probability not. Will i loose weight? I know that past results are no garanty for the future, but i do think a difference between one cookie instead of binging a whole package in one sitting will eventually show. Will my energy go up? Well actually, i already experienced this after just a few days, so that goal is reached. But oh how great would it be not to be thinking of it 24 hours a day because that would mean i reached the ultimate goal…a happy, healthy lifestyle.