Nog minder 2 dagen en ik schijt hem nu echt. En niet een beetje maar ook echt erg. Ook niet zo heel slim om nu pas alle papieren door te nemen en de risico’s te lezen maar misschien ook maar beter dat ik het niet eerder heb gedaan, want anders had ik misschien toch nog afgebeld. Als ik dat nu doe dan wordt het dokken en tja…ik wil het toch wel echt. Ondanks alle risico’s en twijfels. Dus ik moet niet zeiken…tough it up, girl. Gekke is dat ik tijdens m’n kankerperiode meerdere operaties heb gehad en daar niet eens zenuwachtig voor was…ik besefte het toen misschien niet eens echt en misschien ook omdat het nu gaat om mijn uiterlijk en tja, if they fuck it up dan zal dat de rest van m’n leven zichtbaar zijn. Overigens is er ook een studentje tijdens mijn kankerperiode niet zo handig geweest met naald en draad en is dat litteken dan ook niet echt heel mooi geworden. Dus hopen dat ik nu gewoon een ervaren arts hebt die me weer dichtnaait, maar daar heb ik alle vertrouwen in. Tenslotte ben ik ook een visitekaartje voor de kliniek dus zullen ze vast hun best doen, toch?

En dan denk ik nu vooral nog aan de operatie en het resultaat maar de nasleep en niet kunnen sporten zullen me ook heel zwaar gaan vallen. Dus ga ik er vanavond nog één cardio sessie tegenaan gooien want behalve dat ik bang ben om al m’n mooie spieropbouw en conditie kwijt te raken in deze 6 weken is sporten vooral een uitlaatklep en ik merk als ik een paar dagen zonder heel onrustig en kriebelig wordt en tja….6 weken zonder waarvan ik 2 à 3 weken ook nog eens bij m’n ouders bivakeer wordt dan ook echt wel een dingetje.

Don’t get me wrong…ik hou van m’n ouders en ben ze ook heel dankbaar dat ze voor mij willen zorgen in deze tijd. Maar we hebben thuis het gezegde “een logee en een vis blijven 3 dagen fris” en in onze familie is dat ook een beetje zo. Dus ben me nu ook mentaal aan het voorbereiden op elke avond Goede Tijden (help!) en politieke praatprogramma’s (dubbel help!!!). En tja, dan nog de kookkunsten van m’n moeder die uhm…iets anders zijn dan die van mij…dus dat wordt vooral veel GVA’tjes.

Behalve dat ik dus niet kan sporten of zelf m’n menu kan bepalen ben ik dus ook wel een beetje bang dat ik in een oud patroon val. M’n ouders hebben altijd veels te veel lekkers in huis en vooral rond de feestdagen. Dus geen extra calorieën kunnen verbranden, niet veel kunnen doen (= vervelen), pijn en te veel lekkers kan nog wel eens wat bingebuien op gaan leveren en daar ben ik eigenlijk sinds Curaçao helemaal van af. Ben nu zo lekker bezig en wil de kilo’s die ik kwijt ben ook echt niet meer terug. Gelukkig blijft het beeld van m’n tante me nog bij nadat zij haar borstverkleining had gedaan (eeuwen geleden), dus dat moet ik maar heel goed in m’n hoofd prenten. Laat ik het zo zeggen…als iemand je vraagt: zie je niks? En jij alleen maar denkt…jezus wat ben je dik geworden maar dan maar braaf zegt: ben je naar de kapper geweest? En ze trots zegt…nee ik heb een borstverkleining gedaan en deze dus helemaal qua verhoudingen verkeerd is uitgevallen, dan snap je vast dat DAT dus niet het resultaat is wat ik wil. Dus die mental picture probeer ik dan maar even voor me te zien voor ik plannen krijg de droppot of het koekjesblik leeg te eten.

Dat deze periode zwaar gaat worden weet ik wel zeker, maar ik probeer mezelf voor te houden dat het resultaat het waard gaat worden. Minder last van m’n rug, nek & schouders, eindelijk ook gewoon leuke bh’s en bikini’s kunnen kopen zonder de hoofdprijs te moeten betalen en blousejes en jasjes te kunnen dragen die ook gewoon helemaal dicht kunnen. En ja in het begin zullen de littekens en vorm nog niet zo mooi zijn, maar uiteindelijk hoop ik ook gewoon in de spiegel te kunnen kijken en blij te zijn met borsten die weer perky zijn!

Oh en dan is er nog die liposuctie die ik eigenlijk een beetje weggedrukt hebt….ik ben ooit zo dom geweest een liposuctie op tv te kijken en dat ging er niet echt heel zachtzinnig aan toe. Natuurlijk nooit gedacht dat ik het zelf ooit zou doen anders had ik weggezapt maar nu komt dat beeld regelmatig omhoog. Nouja, misschien takelen ze me zo toe dat vast voedsel de eerste week of langer onmogelijk is, en dan scheelt dat weer met die extra calorieën ;)!

English version:

With less than 2 days to go, i’m shitting my pants. And not just a little but really badly. Going through all the papers and reading all the risk last minute probability wasn’t the smartest thing to do but maybe also better i only read it now as otherwise i would have called the whole operation off. And if i do that now i have to pay up and well…i do really want it. Despite all the risks and doubts. So stop whining…tough it up, girl.

Nog minder 2 dagen en ik schijt hem nu echt. En niet een beetje maar ook echt erg. Ook niet zo heel slim om nu pas alle papieren door te nemen en de risico’s te lezen maar misschien ook maar beter dat ik het niet eerder heb gedaan, want anders had ik misschien toch nog afgebeld. Als ik dat nu doe dan wordt het dokken en tja…ik wil het toch wel echt. Ondanks alle risico’s en twijfels. Dus ik moet niet zeiken…tough it up, girl. Gekke is dat ik tijdens m’n kankerperiode meerdere operaties heb gehad en daar niet eens zenuwachtig voor was…ik besefte het toen misschien niet eens echt en misschien ook omdat het nu gaat om mijn uiterlijk en tja, if they fuck it up dan zal dat de rest van m’n leven zichtbaar zijn. Overigens is er ook een studentje tijdens mijn kankerperiode niet zo handig geweest met naald en draad en is dat litteken dan ook niet echt heel mooi geworden. Dus hopen dat ik nu gewoon een ervaren arts hebt die me weer dichtnaait, maar daar heb ik alle vertrouwen in. Tenslotte ben ik ook een visitekaartje voor de kliniek dus zullen ze vast hun best doen, toch?

En dan denk ik nu vooral nog aan de operatie en het resultaat maar de nasleep en niet kunnen sporten zullen me ook heel zwaar gaan vallen. Dus ga ik er vanavond nog één cardio sessie tegenaan gooien want behalve dat ik bang ben om al m’n mooie spieropbouw en conditie kwijt te raken in deze 6 weken is sporten vooral een uitlaatklep en ik merk als ik een paar dagen zonder heel onrustig en kriebelig wordt en tja….6 weken zonder waarvan ik 2 à 3 weken ook nog eens bij m’n ouders bivakeer wordt dan ook echt wel een dingetje.

Don’t get me wrong…ik hou van m’n ouders en ben ze ook heel dankbaar dat ze voor mij willen zorgen in deze tijd. Maar we hebben thuis het gezegde “een logee en een vis blijven 3 dagen fris” en in onze familie is dat ook een beetje zo. Dus ben me nu ook mentaal aan het voorbereiden op elke avond Goede Tijden (help!) en politieke praatprogramma’s (dubbel help!!!). En tja, dan nog de kookkunsten van m’n moeder die uhm…iets anders zijn dan die van mij…dus dat wordt vooral veel GVA’tjes.

Behalve dat ik dus niet kan sporten of zelf m’n menu kan bepalen ben ik dus ook wel een beetje bang dat ik in een oud patroon val. M’n ouders hebben altijd veels te veel lekkers in huis en vooral rond de feestdagen. Dus geen extra calorieën kunnen verbranden, niet veel kunnen doen (= vervelen), pijn en te veel lekkers kan nog wel eens wat bingebuien op gaan leveren en daar ben ik eigenlijk sinds Curaçao helemaal van af. Ben nu zo lekker bezig en wil de kilo’s die ik kwijt ben ook echt niet meer terug. Gelukkig blijft het beeld van m’n tante me nog bij nadat zij haar borstverkleining had gedaan (eeuwen geleden), dus dat moet ik maar heel goed in m’n hoofd prenten. Laat ik het zo zeggen…als iemand je vraagt: zie je niks? En jij alleen maar denkt…jezus wat ben je dik geworden maar dan maar braaf zegt: ben je naar de kapper geweest? En ze trots zegt…nee ik heb een borstverkleining gedaan en deze dus helemaal qua verhoudingen verkeerd is uitgevallen, dan snap je vast dat DAT dus niet het resultaat is wat ik wil. Dus die mental picture probeer ik dan maar even voor me te zien voor ik plannen krijg de droppot of het koekjesblik leeg te eten.

Dat deze periode zwaar gaat worden weet ik wel zeker, maar ik probeer mezelf voor te houden dat het resultaat het waard gaat worden. Minder last van m’n rug, nek & schouders, eindelijk ook gewoon leuke bh’s en bikini’s kunnen kopen zonder de hoofdprijs te moeten betalen en blousejes en jasjes te kunnen dragen die ook gewoon helemaal dicht kunnen. En ja in het begin zullen de littekens en vorm nog niet zo mooi zijn, maar uiteindelijk hoop ik ook gewoon in de spiegel te kunnen kijken en blij te zijn met borsten die weer perky zijn!

Oh en dan is er nog die liposuctie die ik eigenlijk een beetje weggedrukt hebt….ik ben ooit zo dom geweest een liposuctie op tv te kijken en dat ging er niet echt heel zachtzinnig aan toe. Natuurlijk nooit gedacht dat ik het zelf ooit zou doen anders had ik weggezapt maar nu komt dat beeld regelmatig omhoog. Nouja, misschien takelen ze me zo toe dat vast voedsel de eerste week of langer onmogelijk is, en dan scheelt dat weer met die extra calorieën ;)!