Voor diegene die m’n Fab@40 challenge hebben gelezen of de update, staat bovenaan dit lijstje een boobjob. Nu ben ik niet zo iemand die voelt dat ze verantwoording hoeft af te leggen over de dingen die ik doe maar mochten er meiden zijn die met hetzelfde struggelen dan is deze journey to smaller boobs misschien wel leuk/interessant om te lezen.

Sinds ik borsten kreeg (op m’n 11de) ben ik al “gezegend” met een volle cup. Ze hebben me regelmatig discotheken in gekregen terwijl ik nog veels te jong was, maar blijkbaar zijn grote borsten ook een vrijbrief om er ongevraagd aan te zitten (ja #metoo maar als ik daar over begin, ben ik nog wel een paar uur aan het typen). Daarnaast is het kopen van beha’s een ramp (vandaar dat ik in Amerika echt veels te veel geld uit geef in de Victoria’s Secret want die hebben wel leuke beha’s in mijn maat) en laten we maar niet beginnen over bikini’s en de prijzen daarvan. M’n borsten zijn dus te groot en terwijl ik de grootte op zich niet zo erg vindt, is de zwaarte en zwaartekracht wel iets waar ik niet vrolijk van wordt.

De laatste paar jaar (en dan heb ik het eigenlijk over de laatste 10 tot 15 jaar) heb ik altijd pijn. Nu klinkt dit gek maar het is een pijn in m’n schouders die zo constant is dat je er eigenlijk aan begint te wennen. Inmiddels is ook m’n rug en nek regelmatig vrij pijnlijk. Na vele opmerkingen van masseurs en fysio’s dat ze nog wel uren door kunnen masseren maar dat die knopen echt niet weg gaan, ben ik dan ook serieus gaan na denken over een borstverkleining. Nouja, eerst over een borstlift, want zo gezegd, qua grootte vindt ik ze prima maar de zwaartekracht heeft inmiddels ervoor gezorgd dat ze er uhm…ook niet meer zo mooi uit zien en ik dacht dat ze zodra ze iets gelift zouden zijn, de pijn ook minder zou worden. Nu is het maar goed dat ik belde met de kliniek voor wat extra uitleg, want blijkbaar is een borstverkleining ook gelijk een lift en drie keer raden wat vergoedt wordt en wat niet!

Dus na een telefoontje met m’n zorgverzekeraar, de Velthuis Kliniek en een bezoekje aan m’n huisarts voor een verwijsbrief, was het afgelopen donderdag zover…m’n consult bij de Velthuis kliniek. En om eerlijk te zijn, hoe graag ik dit ook wil, ben ik ook echt doodsbang. Wat als ze erna er niet meer mooi uitzien, wat als ik geen gevoel meer krijg in m’n tepels of m’n tepelhof verdwijnt, wat als ik ze erna te klein vindt…allemaal risico’s om rekening mee te houden en niet alle Voor & Na foto’s op de site waren geruststellend. Daarnaast wordt er wel gesneden in een soort van gezond lichaam. Dus ja, ik schijt hem best wel.

Maar dat gevoel werd bij de intake bijna helemaal weg genomen. Ja ik schijt ’em nog wel een beetje maar na te horen wat de mogelijkheden waren een stuk minder. Het feit dat de arts geen problemen voorziet en ook niet qua vergoeding van de verzekering en na het bespreken van de risico’s is de blijheid eigenlijk groter dan de angst. Het grappige was dat ik dus echt dacht een dubbel D of E te hebben maar naar opmeting bleek dit toch echt een F te zijn…een freakin’ F, geen wonder dat ik met lengte van 1.58 m daar last van heb. Nu heb ik al eerder gezegd dat de grootte niet echt het probleem is en dat het heel vreemd zou zijn als ik nu naar een B cupje zou gaan, dus hebben we besproken dat ik in ieder geval een hele volle C of D cup ga overhouden na de operatie. De arts gaf dat zelf gelukkig ook al aan dus het is fijn op een dezelfde lijn te zitten. Maar van een F naar een D cup zal al behoorlijk wat verlichting gaan geven. Nu is zwaarte 1 ding maar ook was ik niet blij met, uhhh, de zwaartekracht. Nu hou ik best van het zuiden maar dat m’n borsten ook die kant op gaan vindt ik minder grappig. Ook dat wordt nu opgelost en daar ben ik stiekem heel blij mee. Net als dat ik straks ook gewoon een wat goedkopere bikini  of beha kan kopen of een blouse die wel goed dicht gaat en hopelijk geen beha meer onder m’n sportbeha hoef te dragen tijdens het sporten.

Het gesprek met m’n arts en consulente was zo fijn en geen vraag was te gek. Zelfs de vraag of je over de littekens mag tatoeëren werd gewoon beantwoord (ja dit kan! Uiteraard moeten ze wel helemaal genezen zijn). Mocht ik de littekens lelijk vinden dan vindt ik zo’n underboob tattoo nog wel een soort van mooie oplossing (zie voorbeeld foto). Ik vond het zo prettig dat ze de tijd voor mij namen, m’n angsten en twijfels serieus nemen en aangaven dat ik als ik nog vragen had, altijd mocht bellen.

Na al die vragen en adviezen was het dan tijd om de echte afspraak te maken voor de operatie. En dan is zo’n privé kliniek wel fijn want ik kon zelf aangeven in welke periode ik het wou. Nu had ik zelf tussen kerst & oud en nieuw fijn gevonden maar helaas stond dat al vol, dus het wordt net voor de kerst, wat ook helemaal prima is, behalve dat m’n ouders dit keer zelf de keuken in moeten voor het kerstdiner. Maar het geeft me genoeg tijd om in de kerstvakantie te herstellen en zo goed als nieuw 2018 in te gaan. Wat me wel een heel fijn gevoel geeft.

En….ja ik durf het bijna niet te zeggen, maar nu ik al dat geld dat ik gespaard had niet hoef te besteden doen we gelijk maar een onderkin liposuctie. Een wat??? Ja, ik ben maar gewoon eerlijk maar waarom zou ik niet gebruik maken van de narcose om dan maar gelijk iets anders aan te pakken waar ik al vanaf m’n jeugd “last” van heb. Het is iets wat ik er niet van af kan trainen en het is echt een soort van dingetje geworden. Behalve dat het veel leuke foto’s heeft verpest (sta je eindelijk met Brian van de Backstreet Boys op de foto in de tijd dat digitale camera’s nog niet bestonden, ontwikkel je de foto en nouja…laten we zeggen, m’n toenmalige vriendinnetjes hebben me er nog lang mee geplaagd), is het in al die jaren of ik nou dik of dun ben nooit weg gegaan. Ik heb zelfs oefeningen geprobeerd maar ook dat hielp helemaal niks. Dus ja, ik heb geld over, ik moet toch al herstellen van de operatie, waarom dat niet gelijk mee pakken. Daarnaast is het ook nog eens een hele kleine ingreep zonder al teveel risico’s of littekens. Gelukkig kan ik tijdens m’n herstel “onderduiken” bij m’n ouders want laat ik het zo zeggen, echt pretty ga ik er niet uit zien in deze periode. Naast dat ik de eerste twee weken niet heel veel kan moet ik dus ook zo’n soort drukverband om m’n hoofd dragen en charmant zal het niet zijn. Een soort vervroegd paasei dus. Maar als het maar iets helpt ben ik al blij. Ze hebben duidelijk aangegeven dat ik niet opeens een scherpe kaaklijn zou hebben  en dat het niet volledig weg gaat, dus ik heb nog wel even getwijfeld. Maar het resultaat is blijvend (ook als je aan komt in gewicht, wat er af is blijft eraf) en ik wil niet later denken, had ik het nu toch maar gedaan toen ik de kans had. En nu heb ik het geld er voor, dus why not? Toch?

Na het maken van de afspraak kreeg ik een map mee met alle informatie en contracten die ik, na de officiële goedkeuring van de verzekering, getekend moet terug sturen. Ook werden vast de “voor” foto’s gemaakt en liep ik erna met een superblij gevoel de kliniek weer uit. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Aankomende weken zullen vast wel momenten van twijfel toe slaan maar de pijn in m’n schouders en rug zullen me eraan herinneren dat ik de juiste beslissing heb genomen. En natuurlijk hou ik jullie op de hoogte en komt er vast nog een blogje net voor de operatie, na de operatie en na die 6 weken herstel. En mochten jullie vragen hebben, laat het weten en mochten ze niet te intiem of persoonlijk zijn dan beantwoord ik ze graag!

English version:

For those of you who read my Fab@40 challenge or the update, on the top of the list is a boobjob. And i’m not someone who feels the need to be accountable for the things i do, but if there are girls out there struggling with the same problem it might be fun/interesting to read my journey to smaller boobs.

Since i got breast (i was 11) i was “blessed” with a full cup. I regularly got into clubs because of them eventhought i was way too young, but appearantly having big boobs is also a permit to touch them without asking for some men (yes #metoo but when i get started about that, i will be typing for a few more hours). Besides that, buying bra’s is a diseaster (and the reason i buy in bulk at Victoria’s secret as they are the only one having fun bra’s in my size) and lets not discuss bikini’s and the high prices of them. So my breast are too big and while i don’t really care about the size, the heaviness and gravity is something i’m not too happy about.

The last few years (and than i’m actually talking about the last 10 to 15 years) i’m always in pain. That might sound crazy but the pain in my shoulders is there all the time that you kinda get used to it. But now also my back and neck starts hurting. And after a lot of comments of masseurs and my physiotherapist that they could massage me for hours but those knots won’t go away, i started to seriously consider a breast reduction. Well, at first a breastlift, as said, the size doesn’t really bother me that much but gravity caused them to uhmm…not look that perky anymore and i thought if i would lift them the pain would be less aswell. It’s a good thing i called the clinic first for some extra information and appearantly a reduction also lifts and 3 guesses what the insurance covers and what not!

So after calling my insurance company, the Velthuis Clinic and visiting my doctor for a referral letter, i had my first consult last Thursday at the Velthuis clinic. And to be honest, how much i want this, i’m scared to death. What if they don’t like good after the operation, what if i don’t have any feelings in my nipples anymore or what if i lose part of my areola, or what if i think they became too small…all risks to consider and not all the pictures on their site of the before & afters made me feel reassured. And besides that, they will be cutting in a sort of healthy body. So yes, i’m sort of shitting my pants a little.

But during my intake that feeling almost faded. Yes i still shit my pants but a little less after hearing all the posibilities. The fact that the doctor doesn’t see any reasons for concern and also about the insurance covering it and after talking about the risk my happiness became bigger than my fear. Funny thing, i always thought i was a double D or E but they measured it and i’m an F….a freakin’ F, no wonder with being only 1.58 m that i’m in pain all the time. I have mentioned before that the size doesn’t really bother me and it would be really weird to suddenly drop to a cupsize B, we discussed that after surgery i would atleast have a full cupsize C or a D. Luckly the doctor had the same idea and i’m happy we are on the same page about that. But going from an F to D will definetly be a lot lighter. Now, heaviness was one thing, gravity was something that didn’t work in my favor eiter. I really love the South but my boobs heading that way too isn’t really my idea of fun. But also that will be solved and i must say, i’m so happy about that. Just like being able to buy cheaper bikini’s and bra’s or buying a buttoned shirt that does fit and i can button all the way up and hopefully i will never have to wear a bra underneath a sportbra during a workout again.

The conversation with my doctor and consultant was really nice and no question was weird to them. Even the question if you can tattoo over your scars was answered (yes no problem! But they obviously need to heal completely first). In case i really think the scars are too ugly, an underboob tattoo could be a pretty solution i would consider. (see example picture). I loved that they took the time, took my fear and doubts seriously and let me know in case of any questions later, i can always call tehm.

After all those questions and advises we made the appointment for the operation. And that’s what i love of a private clinic, you can let them know what month/date is best for you. I would have love to do it between christmas and new years eve but unfortunately they were already fully booked, so now it’s just before christmas, which is totally fine with me, except that this year my parents have to cook their own christmas dinner. But it gives me time to heal during the holidays and enter 2018 as good as new. Which makes me feel really good.

And… i’m almost afraid to say it but now that i’m not having to use my saved money, i decided to go for a liposuction for my double chin. Uhhh what??? Yep, i might as well be honest and why waste a good anesthesia. And it has been bothering me since my teens. And it’s one of those things you can’t train to make it go away and it really became a thing for me. Except ruining some good pictures (when you finally meet Brian of the Backstreet Boys when digital cameras didn’t excisted yet and you develop the picture and uhh, lets say my than friends teased me for a long time with that photo), in all the years, thick or thin, it never went away. I even tried the excersize you can find on Pinterest, they don’t work. So, i have some money “leftover”, i have to heal from one operation anyway, why not do both at the same time. Besides it’s a very easy operations without too many risks and scars. Luckly i will be “hiding” at my parents during my recovery as, well, i’m not going to look very pretty during this time. Besides not being able to do much in the first two weeks, i also have to wear this thing around my head & it’s not going to be very charming. I’ll be looking like an Easter egg. But even if it helps just a little, i’ll be happy. They explained clearly that i won’t have a sharp jawline after it and it won’t go away completely,  so i did doubt for a minute. But the result is permanent (even after gaining weight, what they suck away, will stay gone) and i don’t want to regret and keep thinking what if, i now have the chance and the money, so why not? Right?

After making the appointment, i got a folder with all the information and contract, that i have to return signed after getting the official approval of my insurance company. They also took some “before” pictures and i left the clinic feeling super stoked. I trust that everything is going to be okay. The upcoming weeks i will probability have moments of doubt but the pain in my shoulders and back will remind me that i made the right descision. And ofcourse i’ll keep you updated and i will blog probability just before the operation, after the operation and update you after the 6 weeks recovery period. And if you have any questions, just let me know. As long as they are not too personal, i will be more than happy to answer them!