” You sleep away half of your life” schreeuwde m’n roommate ooit naar me terwijl ze op zondag rond een uur of 3 m’n slaapkamer in stormde. En ja ik moet eerlijk bekennen dat slapen of lui op de bank hangen toch echt m’n grootste hobby is. Vooral op zondagen. Lekker met een kopje thee en een grote stapel pannenkoeken op de bank met m’n hondje en de hele dag domme tv kijken of een boek lezen.
Nu komt dat ook goed uit want met een chronische vermoeidheid als overblijfsel van de behandelingen is rust nemen ook wel erg belangrijk. Maar er bestaat zoiets als je beperking accepteren of omarmen…en in mijn geval “koos” ik voor het laatste. Love your flaws heb ik tot een kunstvorm verheven. Vooral nu ik tijdelijk op het huis van m’n ouders pas doe ik niet meer dan opstaan, eten, naar de bank verhuizen en het ene na het andere boek verslinden of marathons van Face Off (aanrader op Spike) of Ink Masters kijken.
Ik moet mezelf soms ook letterlijk van de bank af sleuren. Fear of missing out..nah…soms moet ik mezelf echt overtuigen om naar een feestje te gaan of dat een avondje stappen toch echt ook heel leuk is. Waar ik vroeger amper thuis was, elk weekend ging stappen en doordeweeks ook helemaal “volgeboekt” was ben ik nu precies het tegenovergestelde. De avondjes stappen heb ik verruild voor een dekentje op de bank en soms zijn de mensen op de sportschool het enige sociale contact van de dag. Erg? Nee zolang ik happy ben, vind ik dat niet erg. Maar heel soms begint het wel te kriebelen hoor, slaap of luier ik echt de helft van m’n leven weg? Moet ik niet wat actiever gaan worden, meer events gaan bezoeken? Als ik soms m’n Instagram tijdlijn zie is iedereen lekker druk en leuke dingen aan het doen…zou ik dat ook niet moeten doen? Maar dan bedenk ik dat ik dat leven vroeger had en geen 1 feestje oversloeg, zelf kinderverjaardagen was ik van de partij. Werd ik er happy van? Nee niet echt en dat was ook het eerste wat ik veranderde na m’n ziekte. Ik “hoefde” niet meer zo nodig overal bij te zijn, ik legde mezelf geen sociale verplichtingen meer op. Nu ik mijn energie beter moest gaan indelen, besloot ik alleen nog maar naar feestjes of events te gaan die me energie gaven en die ik ook echt leuk vind. Geen verplichte nummertjes meer. Daardoor geniet ik nu ook veel meer van een avondje uit met vriendinnen of een dagje festival. Quality versus Quantity stond lange tijd op m’n wc deur geschreven en eigenlijk geldt dat voor alles in m’n leven …als ik het ook nog kan gaan toepassen op m’n eten dan zou het helemaal geweldig zijn! 😉
Dus heb ik er vanochtend eerst maar even een HIIT-je uitgegooid om die stapel pannenkoeken die ik zo naar binnen ga werken toch nog een beetje te compenseren en me iets minder guilty te voelen voor nog een dagje lekker lui op de bank!
Have a lovely lazy Sunday everybody!
English version:
” You sleep away half of your life” my roommate yelled to me ages ago when she stormed into my bedroom around 3 on a Sundayafternoon. And yes, i must honestly admit that sleeping or being a couch potato is really my biggest hobby. Especially on Sundays. Enjoying a big cup of tea and huge stack of pancakes on the couch with my dog watching silly tv or reading a book.
Which comes in handy as having chronical fatigue due to my treatments taking a rest is very important. But there is a thing of accepting your limitations or embracing them…in my case i “choose” the last one. I decided to make Love your flaws an art form. Especially now that i’m housesitting i don’t do much more that get up in the morning/afternoon, eat, move my ass to the couch and read one book after another or bingewatch the Face Off or Ink Masters marathons (recommendation on Spike).
I sometimes have to literally drag my ass of the couch. Fear of missing out..nah…i sometimes have to really convince myself that going to a party or going out is also really pretty fun. When i was younger i was hardly at home, i went out every weekend and even during the week i was “fully booked”, now i’m the complete opposite. The nights out have been traded for a blanket on the couch and sometimes the only social contact i have all day are the people in the gym. Is this a bad thing? No, as long as i’m happy it isn’t. But every once in a while i ask myself, i’m i really sleeping away half of my life? Shouldn’t i be more active, visit more events? If i see my timeline of Instagram full of people being busy and doing fun things…shouldn’t i be doing that swell? But than i remember that i used to have a life like that and didn’t miss out on parties, even if it’s a kids party. Did it make me happy? No, not really and it was the first thing i changed after getting sick. I didn’t “need” to be attending everything, no more social obligations. Now that i had to plan my energy, i decided to only attend parties or events that gave me energy and that i really enjoyed. No more obligations. This makes me enjoy the night out with friends or a day at a festival so much more. Quality versus Quantity used to be written on my toilet door for the longest time and i try to live this way in every aspect of my life…if only i learn to apply this to my food intake it would be even more amazing! 😉
That’s why i did an HIIT this morning to compensate for that stack of pancakes i’m going to have in a minute and to feel a little less guilty for another couch filled day!
Have a lovely lazy Sunday everybody!